Bij een scheiding komt er heel wat op je af!
Misschien wel zoveel, dat je er het liefst zo snel mogelijk van af wilt....
En dat snap ik. Scheiden doet pijn. En wie zit daar nou op te wachten? Scheiden is een moederziel alleen proces. Het maatje waarmee je voorheen alles deelde is nu onderdeel van het probleem. En of je nu zelf hebt 'gekozen' voor de scheiding of dat deze je 'overvalt', het doet altijd ongelooflijk veel pijn. Je relatie is gestrand, je gezin valt uit elkaar, je zult de kinderen minder vaak zien, je toekomstbeeld ziet er anders uit en dat geldt ook voor je financiële situatie. Kortom alles wordt anders en een gevoel van falen komt al snel om de hoek kijken. En dan al die emoties. Van jezelf, de ander, de kinderen, familie of vrienden die zich er goedbedoeld mee bemoeien. Ga er maar aan staan. Toch is haastige spoed zelden goed. Ook bij een scheiding.
De impact van een scheiding wordt enorm onderschat
Ik vind het niet zo raar als je blijft zitten in de hardnekkige patronen die al zo kenmerkend waren binnen jullie relatie. Ondanks jullie goede bedoelingen om er samen goed uit te komen. Dezelfde ruzies, verwijten en vragen waar je maar geen antwoord op krijgt. Steeds opnieuw geraakt worden door alles wat de ander doet of zegt. Of juist niet doet of zegt. Je niet gehoord en begrepen voelen. Hoe stop je het afdraaien van steeds dezelfde slechte plaat? Hoe voorkom je dat je je gefrustreerd voelt? Hoe voorkom je het soms monsterlijke gedrag? En hoe kun je, midden in deze slopende dynamiek, verstandige besluiten nemen over jouw toekomst en die van de kinderen?
En geloof mij. Niemand staat 's morgens op met de gedachte: 'Zo, nu ga ik vandaag fijn beginnen met een vechtscheiding' of met 'Vandaag ga ik mijn kinderen eens fijn beschadigen'. Nee, natuurlijk niet. Toch overkomt het bijna iedereen die gaat scheiden, in iedere laag van de maatschappij. Niet omdat men dat wil, maar omdat men de impact van een scheiding onderschat. Het advies: