Het is volop in het nieuws. Een meerderheid van de Tweede Kamer is voor een hardere aanpak van de “Weiger-ouder”. Dit is de ouder die het kind weghoudt bij de andere ouder. Er wordt zelfs gesproken over het inzetten van het strafrecht.
Hoewel ik de noodzaak inzie van het bestrijden van het fenomeen “weiger-ouders” lijkt het mij dat men met het strafrecht zijn doel ver voorbij schiet.
Doel van een omgangsregeling
Het uitgangspunt van een omgangsregeling is het recht van het kind op een goed contact met beide ouders. Het gaat dus niet om het recht van een ouder, maar om het recht van het kind. Een goede omgangsregeling zorgt ervoor dat een kind geworteld raakt in een familie. Het weet waar het vandaan komt. Het herkent karaktereigenschappen van zichzelf in familieleden. Deze herkenning zorgt voor een veilig en vertrouwd gevoel, een goede basis voor de ontwikkeling van het kind tot een evenwichtig persoon.
Dat deze behoefte van een kind groot is herkent iedereen wel bij tv-programma’s als spoorloos of DNA-onbekend. Als kinderen geadopteerd zijn kunnen ze tot zelfs op bejaarde leeftijd nog op zoek zijn naar hun roots.
Wanneer wordt een ouder een weiger-ouder?
Geen enkele ouder wil zijn of haar kind bewust schaden. De weiger-ouder is er meestal van overtuigd te handelen in het belang van het kind. Het is ook niet onlogisch dat het voor een gescheiden ouder best lastig is om het eigen belang los te zien van het belang van het kind.
Stel je maar eens voor dat je ruzie hebt met je ex-partner. Je verschilt van mening over van alles en nog wat en je bent ervan overtuigd dat jij gelijk hebt. De ander komt de afspraken niet na, betaald te weinig alimentatie of houdt er andere normen en waarden op na. Brengt bijvoorbeeld het kind later naar bed, eet in jouw ogen ongezond of krijgt in jouw ogen te weinig aandacht. Je bent niet voor niets uit elkaar gegaan. Jij wilt niet meer met die ander samenleven. Dat samenleven was voor jou niet gezond.
En nu moet je het dierbaarste wat je bezit, je kind, achterlaten bij die ander. Oke, je weet dat het moet, maar dan wel graag op jouw voorwaarden zodat je kind opgroeit volgens jouw normen en waarden. En als dan blijkt dat dit niet gebeurt en je hier geen enkele invloed op kunt uitoefenen, is het dan raar dat je er van overtuigd bent dat het beter is voor je kind om niet meer naar de andere ouder te gaan?
Om toch de ex-partner te bewegen andere normen en waarden te hanteren wordt dwang uitgeoefend door te dreigen de kinderen niet meer te mogen zien. Onbewust en onbedoeld worden tegelijk de kinderen gestraft voor iets waar zij geen deel aan hebben. Zij mogen immers hun andere ouder niet meer zien.
Maar als de kinderen zelf niet meer willen
Het is voor de ontwikkeling van een kind uitermate belangrijk een goed contact op te kunnen bouwen met beide ouders. Hier dienen beide ouders ook aan mee te werken. De verantwoordelijkheid hiervoor is te vergelijken met de gang naar school. Als een kind geen zin heeft om naar school te gaan zal iedere ouder het kind stimuleren om toch te gaan. En op dezelfde manier en met dezelfde vastberadenheid dienen ouders hun kinderen te stimuleren naar de andere ouder te gaan.
Hoe dan?
Je bereikt dit volgens mij niet door te gaan dreigen, vanuit de overheid, met gevangenisstraf voor de weiger-ouder. Is er door de Tweede Kamer wel nagedacht over het effect hiervan op de ontwikkeling van de kinderen? “Jij moet naar de andere ouder, anders stopt de overheid een van je ouders in de gevangenis”.Wat doet deze dreiging met een kind? Afhankelijk van hun leeftijd voelen ze zich al verantwoordelijk voor de hele gang van zaken en dan moeten ze ook nog hun ouders uit het gevang houden? Is dit werkelijk goed voor de ontwikkeling van een kind?
Beter is het om ouders bewust te maken dat zij twee relaties hebben met elkaar. Enerzijds een partnerrelatie waarbij aan het einde van de relatie de nodige frustraties, teleurstelling, boosheid en verdriet horen. Deze moeten verwerkt worden en dienen een plek te krijgen zonder de andere relatie te verstoren. Die andere relatie is de altijd voortdurende ouderschapsrelatie. Door te leren deze twee relaties van elkaar te onderscheiden, is het ook beter te doen om de frustraties die tussen de ex-partners bestaan geen invloed te laten hebben op de relatie in collegiaal ouderschap. Het gevolg is dat de ruzies tussen de twee exen niet over de hoofden van kinderen worden uitgespeeld.
Deze bewustwording is een eerste stap in de transformatie van ex-partners naar collega’s in ouderschap. Deze transformatie gaat niet van de ene op de andere dag en gaat ook niet vanzelf. Hier is professionele begeleiding voor nodig. Professionele begeleiding die de ouders vandaag de dag zelf moeten zoeken en betalen.
Als de overheid werkelijk iets wil doen aan de weiger-ouders dienen ze de gang naar de advocaten en advocaat-mediators af te remmen. Zij zijn immers getraind in het vechten voor het gelijk en het belang van hun cliënt. In plaats van de juridische weg met het strafrecht als uiterste dwangmiddel zou de overheid, mijns inziens, de professionele mediation met een therapeutische achtergrond dienen te stimuleren. Alleen binnen een therapeutisch kader, in tegenstelling tot binnen het juridische kader, kunnen de scheidende ouders hulp vinden bij de moeilijke transformatie van exen naar collega’s in ouderschap. En als collega’s in ouderschap kunnen ze elkaar ieder hun eigen belangrijke plek in het leven van hun kind laten innemen.
Goedendag,
Meestal is de weiger ouder de moeder. Uitgaande van het feit dat er een omgangsregeling is afgesproken en de moeder weigert het kind of kinderen mee te geven is de vader steeds opnieuw genoodzaakt naar de rechter te stappen.
De moeder weet op voorhand dat ze dit spel lang kan volhouden want er gebeurd toch niets wat de rechter ook zegt.
Ze heeft dus lak aan gezag. Een geldboete kan gegeven worden maar wordt bijna nooit toegepast zo ook gevangenisstraf wordt ook nooit toegepast. M.a.w. de meerderheid van de weiger ouder weet dit.
Als ik rechter was zou ik mij enorm genomen voelen dat de moeder mijn uitspraak simpelweg naast zich neerlegt.
Er is maar 1 goede oplossing en dat is handhaven. M.a.w. moeder wordt op de zitting opgeroepen en haar wordt medegedeeld dat dit de laatste keer is geweest dat ze weigert. Bij een volgende keer wordt het kind bij moeder weggehaald en bij de vader geplaatst. Zullen we eens wedden dat moeder nooit meer zal weigeren.
Vanaf dat moment loopt de omgangsregeling zoals het bedoeld wordt. Veel moeder zien hun kinderen als bezit. Niets in belang van het kind maar eigen belang staat voorop. Vader moet uit beeld.
Mediation helpt meestal niet in deze zaken. Waarom niet. Moeder komt eenvoudigweg niet opdagen!
Dus rechters neem uw plaats in!
Beste Dolf,
Dank je wel voor je reactie. Heel herkenbaar wat je schrijft. Het klopt dat gevangenisstraf nooit wordt opgelegd. Dit is bij wet nog niet mogelijk. Daar wil de tweede kamer nu verandering in brengen. En ook dat valt of staat dan bij de handhaving.
Mijn vraag is of de gevangenisstraf voor de moeder wel in het belang van het kind is. Het is niet fijn om een ouder te hebben die gevangenisstraf krijgt en helemaal niet als jij onderdeel van het probleem bent.
Daarom zou ik, met jou, zeggen: Rechters neem uw plaats in. Maar dan niet voor gevangenisstraf maar voor het verplicht volgen van een begeleidingstraject om te transformeren van exen naar collega’s in ouderschap. Bij 1Door kan dit begeleidingstraject indien nodig duren tot het jongste kind 18 jaar is geworden.
Sancties als dwangsom, gijzeling, wijzigen verblijfplaats bestaan nu reeds. Tientallen rechtzaken en vele jeugdhuloinstanties verder blijft het beleid gericht op de zgn. rust voor het kind. Ouderverstoting vraagt om competenties die in NL niet of nauwelijks aanwezig zijn.
Beste Leo,
Ik begrijp je frustratie. Het is ook vreselijk om in een dergelijke situatie te zitten. De sancties zijn er, maar lossen het probleem niet op. Als men uiteindelijk gaat voor rust voor het kind is men te laat. Dan is het leed al geschied.
Naar mijn mening kan dit probleem voorkomen worden. En de competentie om dergelijk leed te voorkomen is er wel in Nederland. Dit is hulp aan gescheiden ouders om gezamenlijk door 1 deur te kunnen blijven gaan in het besef dat een kind recht heeft op family-time met beide ouders. Dit is overigens meer dan alleen contact. Het nadeel is dat ouders niet verplicht zijn dergelijke hulp te aanvaarden. Mijn ervaring is dat veel ouders denken er samen uit te kunnen komen en geen hulp zoeken. En dat is jammer. Het is zo mooi als dit gezonde zaadje gepland kan worden bij het begin van de scheiding.
Heel kortzichtig deze reactie over weigerde.
Als je het leest lijkt het ook het verhaal van een weigerde die alles er bij grijpt haat acties goed te praten.
Maar kan je aangeven dat meeste probleemouders de zogenaamde “moeder” is die zelf niet gelukkig zijn en dat afpakken van de ex partner wat hun het meest aan het hart gaat en dat als hun troef gebruiken.
In mijn en ken vergelijkbare situaties ging mij ex er vandoor en gijzelde mijn dochter vanaf die dag voor twee maanden in zuid Limburg en trok in bij haar nieuwe vriend weduwnaar van een vriendin van ex welke net een paar maandjes daarvoor was overleden.
Zogezegd ex ging weg reden werd snel duidelijk de financiële ellende en spoor van introkken geld over al en iedereen.
Toen ik haar aansprak en aangaf dat zij nooit meer welkom was en gesteund door mijn schoonvader gooide ze gelijk het op onze gemeenschappelijke dochter D. dat zij de troef in hadden had en dat zij een vechtscheiding zou ontketenen.
Alle mooie woorden te spijt tegen over rechters kwam ze vanaf dag en uitspraak vonnis niets na…..en werd meer en meer een vanaf oktober 2017 en let wel gesteund door een BJz-Limburg intrekt ze zich aan alle wel zijn afspraken die er waren voor ook mijn dochter D. instanties als BJz-Limburg met schoverlaters welke de OTS welke er was voor mijn dochter niet eens nakomen.
nu 2019 heeft ze dochter zover gemanipuleerd dat ze me nu niet wil zien door misbruik van de moeder.
Hopelijk is de wet er wel snel om deze misbruiken ouders achter tralies te zetten voor niet de omgangsregeling alleen maar kapotmaken en vernietigen van kind welke beschermd moet worden van dit soort ouders en er zijn er veel.
Kinderen uit eerder huwelijk van mij ex worden lastig gevallen door hun zogenaamde moeder en wanen haar liever d… zo erg zijn dit soort ouders.