'Tenminste houdbaar tot...'

‘Heeft onze relatie zijn uiterste houdbaarheidsdatum bereikt? We zijn uit elkaar gegroeid. De koek lijkt op. We maken elkaar niet meer gelukkig. Het begon allemaal zo anders. We waren zo gelukkig samen. Mijn trouwdag was een sprookje. Ik kon mijn geluk niet op. We zijn voor de kerk getrouwd. Daar liep ze dan, van achteruit de kerk aan de hand van haar vader, op mij toegelopen. Ze straalde van oor tot oor. Ik ook trouwens. Ik weet nog dat ik de dag erna spierpijn in mijn kaken had van de glimlach die de hele dag op mijn gezicht stond. Onze trouwbeloftes kwamen er zonder horten of stoten uit. Ja ik wil. En jazeker: tot de dood ons scheidt. Wij waren er beide van overtuigd dat ons geluk niet op kon. We hadden genoeg voor ons hele leven. En dat is lang. Misschien wel te lang. We waren nog geen 25 jaar oud en het leven had van alles voor ons in petto.De eerste jaren waren een opeenstapeling van geluk. De geboorte van onze kinderen en al het mooie dat gelijk met hen ons leven binnen drentelde. Natuurlijk waren die eerste jaren ook tropenjaren. Maar we waren ook gelukkig. We werden blij als we bij elkaar waren. En we hadden aan een half woord genoeg om elkaar te begrijpen. Hoe anders is het nu. Natuurlijk is er veel gebeurd. Van beide kanten zijn er ouders overleden na een lang, intensief ziekbed met de nodige mantelzorg. Ook mijn werk en inkomen zijn een tijdje een bron van zorgen geweest. We zijn moe en kunnen alleen nog maar fitten op elkaar. Ik begrijp haar niet en volgens mij snapt ze ook niets meer van mij. Ik kan het in ieder geval nooit meer goed doen. Het is een neerwaartse spiraal, waar we maar niet uit kunnen komen. Betekent dit het einde van onze relatie of is het tij nog te keren en kunnen we weer gelukkig worden?’ Dit zijn de pijnlijke, vermoeide woorden waarmee Wilfried begint bij het inventarisatiegesprek in mijn kantoor.

'...en zij leefden nog lang en gelukkig'

Wij zijn allemaal opgegroeid met sprookjes die eindigen met ‘…. en ze leefden nog lang en gelukkig.’ Als relatiecoach valt het mij op dat wij ook als volwassenen hardnekkig blijven geloven in deze beroemde slotwoorden. Vooral in de sprookjes van de prins op het witte paard, de prinses die smachtend zit te wachten, het ontmoeten van die ene zielsverwant, het enige dekseltje dat perfect op het potje past. De feiten liegen er niet om. We leven in een tijd waarin vrijwel niemand meer oud wordt met zijn eerste vriendje of vriendinnetje. Maar zelfs dat mag de verwachtingen niet temperen. Zelfs bij een tweede of derde huwelijk is men er van overtuigd eindelijk die ‘enige ware voor de rest van ons leven’ te hebben gevonden. En dat de weg van geluk als vanzelf gaat. Het zijn niet voor niets sprookjes. Sprookjes maken gebruik van personen, dingen en situaties die in het echte leven niet bestaan. Ze geven ons een goed gevoel, omdat ze altijd goed aflopen.

Houdbaarheidsdatum van een relatie

De houdbaarheid van een relatie wordt mede bepaald door de tijd, waarin deze relatie ontstaat.

Het huwelijk vroeger

Vroeger werden huwelijken veel minder snel gesloten op basis van wederzijdse liefde. Vaak was er een praktisch of economisch component. Een man had een vrouw nodig om zijn huishouden te bestieren en de nakomelingen te verzorgen. Een vrouw had een man nodig om in haar levensonderhoud te voorzien. Vrouwen mochten immers niet werken en haar ouders hadden ook niet het eeuwige leven. De man kreeg de vrouw inclusief bruidsschat en beloofde haar ouders om voor altijd voor hun dochter te zorgen. Man en vrouw waren op elkaar aangewezen. Hopelijk pakte het huwelijk goed uit. De verwachtingen naar elkaar toe waren niet al te hoog gespannen, waardoor teleurstellingen minder op de loer lagen. Men had niet de verwachting dat de ander hen gelukkig moest maken. Een ongelukkig huwelijk was een gezamenlijke vijand. En ieder moest er het beste van zien te maken. Zo leerden ze elkaar steeds beter kennen. In goede en in slechte tijden. Dit leidde vaak tot een waardevolle kameraadschap, waardoor men echt innige maatjes van elkaar werden.

Het huwelijk tegenwoordig

De tijden zijn veranderd. Als het ergens niet naar onze zin is, kijken we om ons heen. Op zoek naar een plek waar we het beter kunnen hebben. En dit geldt niet alleen voor onze relatie. Daar waar het vroeger heel normaal was als je 40 jaar bij dezelfde baas werkte, wisselt tegenwoordig iedereen regelmatig van baan. Ieder jaar naar dezelfde camping in Zuid-Frankrijk is echt niet meer van deze tijd. Zelfs niet als je het er altijd reuze naar je zin hebt. Kocht je vroeger altijd bij dezelfde SRV-man je boodschappen, nu kijkt niemand ervan op als je eens een andere super bezoekt. Zelfs de goede doelen zien hun vaste klanten verdwijnen en halen hun donaties nu bij een steeds wisselende samenstelling van donateurs. ‘Tot de dood ons scheidt’ duurt tegenwoordig wel wat langer dan vroeger. We leven immers steeds langer. Het instituut ‘huwelijk’ is ingesteld in een tijd, waarin de levensverwachting lag op slechts 35 jaar. Het huwelijk gaf zekerheid en stabiliteit, wetende dat het niet lang zou duren. En daar waar een paar eeuwen geleden de gemiddelde leeftijd bij overlijden 67 jaar was, gaat deze nu richting de 90 jaar. Dit is 23 jaar langer. Dit betekent dat een relatie ook 23 jaar langer houdbaar moet zijn wil het standhouden tot de dood jullie scheidt.

De tirannie van het gelukkig moeten zijn

Veel mensen hebben moeite met het beeld, dat iedereen altijd maar gelukkig is. Kijk op de sociale media en het staat vol met succesverhalen, foto’s van mensen die altijd maar gelukkig zijn. Echt realistisch is dit niet. Zo kunnen nieuwe moeders enorm worstelen met het beeld dat zij hadden van hun leven na de geboorte van hun eerste kindje. ‘Dan? Dan ben ik tot in mijn haarwortels gelukkig. Hoe kan het ook anders met zo’n mooi, lief wezentje dat aan mijn zorg is toevertrouwd? Dan is alles toch rozengeur en maneschijn?’ Nou, bij die maneschijn is het soms helemaal niet rooskleurig. Als de baby maar niet door wil slapen ‘s nachts en ook overdag maar blijft huilen zonder dat mama duidelijk weet wat er aan de hand is, dan is het geluksgevoel snel weg. Maar als je als kersverse moeder al eens voorzichtig oppert dat je het niet helemaal leuk vindt, dan hoor je de omstanders hysterisch roepen: ‘Ja, maar het is toch leuk, zo’n lief klein kotertje! Kijk toch eens die kleine, lieve vingertjes en dat dopneusje! Zoooooo schattig...!’ Ja, totdat het dopneusje continu snottert van verdriet en je als moeder uitgeput raakt en maar niet weet hoe je het moet troosten. Gelukkig is hier steeds meer oog en oor voor. Je mag af en toe niet blij zijn met je kinderen. Je mag ze af en toe achter het behang willen plakken. Dat hoort bij het leven. Dit geldt echter niet voor relaties. Je partner moet je gelukkig maken. Als je ongelukkig bent in de liefde, dan wordt het tijd dat je op zoek gaat naar iets anders. Je verdient immers beter. Je verdient een gelukkige relatie. 100%. Mensen die bij mij komen voor relatiecoaching worstelen bijna allemaal met de vraag of ze nog energie in de relatie moeten steken. Deze vraag komt onder andere voort uit de opmerkingen die zij vaak horen en neerkomen op: ‘Als je niet meer gelukkig bent, moet je er een punt achter zetten.’ Maar wat is een gelukkige relatie? Wie heeft hier de juiste definitie voor? Hoe kunnen we iets najagen wat we niet eens precies kunnen omschrijven? Ik spreek daarom liever over een gezonde relatie. Een relatie waarin beide partners kunnen groeien en bloeien, ups en downs kunnen hebben en weten dat ze terug kunnen vallen op een veilige thuishaven.

Het effect op je kinderen

Je bent niet gelukkig meer, dus denk je na over scheiden. Maar is dit wat je wilt? Voor jezelf èn voor je kinderen? Kinderen lijden altijd onder een scheiding. Maar zij lijden ook in een gezin, waarin pappa en mamma een slechte relatie hebben. Of de ruzies nu openlijk of stilletjes gevoerd worden, ze hebben weerslag op de kinderen en beïnvloeden hun ontwikkeling tot evenwichtige, volwassen mensen. Welk voorbeeld wil je geven aan je kinderen? Een relatie waar kinderen uit geboren zijn is altijd de moeite waard om alles voor uit de kast te trekken om het weer gezond te krijgen. En kinderen mogen dat ook zien. Geef niet te snel op als iets niet goed gaat. Het is niet schadelijk voor de kinderen als zij zien dat hun ouders werken aan hun relatie. Zij zien dan dat het mogelijk is om te werken aan iets dat je de moeite waard vindt. Zij zien dat hun ouders ook gewone mensen zijn, die nog dingen willen en kunnen leren om het leven leuker te maken. Mensen die het de moeite waard vinden om iets voor een ander, bijvoorbeeld hun kinderen én voor elkaar, te doen. Als dan alle inspanningen niet leiden tot een gezonde relatie geef je het goede voorbeeld aan de kinderen door op een vriendelijke manier elkaar vrij te laten en als levenspartners uit elkaar te gaan.

‘Verleg je focus en je verandert onbewust je instelling.'

Mijn boodschap

Als je wilt dat je relatie langer gezond blijft, moet je ervan uitgaan dat het eindigt. Hoe paradoxaal is dat? Toch is het waar. Als je ervan uit gaat dat je relatie niet voor altijd is, verander je onbewust je instelling. Je doel verandert van ‘later samen doodgaan’ naar ‘nu samen gelukkig leven.’ Als je focus ligt bij iets in de verre toekomst, dan krijg je ongemerkt uitstelgedrag. Het komt wel. Je hebt nog tijd zat om aan je relatie te werken. Het loopt zo’n vaart niet. Verplaats jij je focus bij het hier en nu, dan verandert daarmee ook de urgentie. Je kunt het niet meer uitstellen, want het gaat om hier en nu. Hierdoor blijf je alert op hoe het nu tussen jullie gaat en kun je bijsturen, voordat je relatie als los zand door je vingers glipt. ‘Nu we een paar maanden verder zijn realiseren we dat wij nu de tools in huis hebben om steeds opnieuw de houdbaarheidsdatum van onze relatie te verlengen. Door het intensieve coachtraject begrijpen we elkaar weer zonder al te veel woorden te hoeven gebruiken. Ik voel mij bij haar weer veilig om echt mijn eerlijke zelf te zijn. Het gevoel dat ik steeds be- of veroordeeld wordt is weg. Ik kan werkelijk met al mijn gevoelens, positief en negatief, realistisch of niet-realistisch bij mijn partner terecht. Op mijn eigen manier. En zij heeft niet meer het gevoel tegen een muur te praten. We kunnen weer over koetjes en kalfjes praten én over onderwerpen die ertoe doen. We houden rekening met elkaars pijnplekken in plaats van dat we ze onbewust opzoeken om elkaar pijn te doen. En ja dat deden we wel. Onze opmerkingen werkte als een rode lap op een woeste stier. We maken echt nog wel eens ruzie hoor. Dat hoort er ook een beetje bij. De kinderen schrikken er niet meer van. Het fijne is dat we elkaar steeds weer vinden en dat de kinderen dit ook zo ervaren'. Ben jij benieuwd of JIJ de houdbaarheidsdatum van je relatie kunt verlengen en ben je bereid om zelf aan het werk te gaan? Kom in actie. Uit liefde voor jezelf en elkaar. En uit liefde voor je kind. Maak een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek via info@1door.nl of bel 0315-727125.